Το εργασιακό άγχος σήμερα είναι από τις πρώτες αιτίες συναισθηματικής ταλαιπωρίας, που βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος.
Ζούμε μέσα σε μία κοινωνία σχεδόν εθισμένη στην μετάδοση της αρνητικής πληροφορίας, η οποία και διαμοιράζεται από τον έναν στον άλλον με περισσή ευκολία.
Υπάρχει μία στρεβλωμένη αντίληψη ότι χρειάζεται όλοι να στρέφουμε την προσοχή μας στο «κακό» που μπορεί να συμβεί, ώστε να είμαστε προετοιμασμένοι.
Θεωρείται καλά πληροφορημένος εκείνος που αντιλήφθηκε και μετέδωσε ως πληροφορία προειδοποίησης, την αρνητική έκβαση.
Έτσι όλη αυτή η βαριά ατμόσφαιρα εντείνει το αίσθημα του επιβιωτικού κινδύνου, με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να βρίσκονται σε μία συνεχή στρεσογόνο κατάσταση που μοιάζει με αυτή ενός στρατιώτη πριν ή κατά την διάρκεια της μάχης.
Διότι ο εγκέφαλος προσομοιώνει την έκβαση της καθημερινότητας με αυτή ενός πολέμου που έχει νικητές και ηττημένους.
Από την άλλη υπάρχει μία εσφαλμένη αντίληψη από την πλευρά της διοίκησης των εταιριών ,στο ν’ ακολουθούν το παλαιό γονεϊκό πρότυπο της προειδοποίησης και της απειλής μίας επικείμενης τιμωρίας, ως μέτρο παραγωγικότητας, τελικά με αντίθετα αποτελέσματα.
Για φανταστείτε μία οικογένεια, όπου οι γονείς είναι αυστηροί, επικριτικοί, τιμωρητικοί και απειλούν συνεχώς τα παιδιά τους, ότι θα τα διώξουν από το σπίτι, θα τ’ αφήσουν να πεινάσουν, ότι είναι ένα τίποτα χωρίς την στήριξή τους, τι αποτέλεσμα θα είχε στη ψυχοσύνθεση τους;
Το ίδιο συμβαίνει και εργασιακά!
Αυτό που κυρίως διαχωρίζει το παιδί από τον ενήλικα είναι η εξαρτημένη σχέση του παιδιού από τους γονείς, σε αντίθεση με τον δεύτερο ο οποίος βιώνει ανεξαρτησία σκέψεων, κινήσεων, σχεδιασμού ζωής και γενικά την ελευθερία των επιλογών του.
Πόσοι τέτοιοι «ενήλικες» υπάρχουν σήμερα με τις προαναφερθείσες ιδιότητες και ικανότητες, όταν οι περισσότεροι είναι ή νοιώθουν εξαρτημένοι και συνεχώς βαλλόμενοι από απειλές και τιμωρίες μέσα στον εργασιακό τους χώρο.
Ο εγκέφαλος για λόγους που θ’ αναφερθούν κατ’ ιδίαν στις συνεδρίες, προσομοιώνει τις καταστάσεις του παρελθόντος με το σήμερα, συνδέοντας και συγχέοντας τις παιδικές μας μνήμες με την τωρινή άσχημη και πιεστική κατάσταση της εργασίας και αναβιώνει την παιδική του ηλικία.
Έτσι νοιώθει όπως και τότε, ότι δεν έχει επιλογές κι ότι είναι εγκλωβισμένος να ζήσει σε συνθήκες που δεν του αρέσουν γιατί είναι εξαναγκασμένος.
Έτσι νοιώθει παγιδευμένος σε μία κατάσταση που δεν έχει διέξοδο και λύσεις διαφυγής.
Αν τώρα η παιδική του ηλικία όντως διακατεχόταν και από προβληματικές καταστάσεις με καταπιεστικούς ,προσβλητικούς και κακοποιητικούς γονείς ,καταλαβαίνετε ότι αυτό δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την συναισθηματική του ανταπόκριση και εντείνει το άγχος, διότι αναβιώνει παλιά άλυτα τραύματα.
Όμως αν δεν εκφραστούν προκειμένου να λυθούν, τότε θα βρουν διέξοδο με κάποιον τρόπο και είτε θα μας πνίξουν, είτε θα σωματοποιηθούν, είτε θα βγουν με άλλη έκφραση όπως θυμός, κατάθλιψη, κρίσεις πανικού κλπ.
Εγώ εδώ σας θέλω με τα πλήρη συναισθήματά σας.
Διότι αυτή είναι η πύλη, μέσω της οποίας θα μπορέσουμε ν’ ανακαλύψουμε, τι σας εγκλώβισε στο παρελθόν σας, να το αναγνωρίσουμε και να το αλλάξουμε!
Χρησιμοποιούμε τις νευροεπιστήμες και τη γνώση που έχουμε για τον τρόπο που δουλεύει ο ανθρώπινος εγκέφαλος και η ανθρώπινη συμπεριφορά και δίνουμε λύση.
Όταν δοθεί μία διέξοδος τότε ξεκινάει ο εγκέφαλος μας να δίνει κι άλλες λύσεις, σύμφωνα με τον νέο τρόπο σκέψης.
Αναγνωρίζουμε από που προκύπτουν, τι συνδέσεις υπάρχουν με άλυτα κομμάτια του παρελθόντος και δίνουμε με διάφορες τεχνικές και εργαλεία, διέξοδο με εξαιρετικά αποτελέσματα.
Το κλειδί βρίσκεται στις αρνητικές προυπάρχουσες εμπειρίες μας, στις πεποιθήσεις μας και στο γεγονός ότι έχουμε φτιάξει ένα συγκεκριμένο σενάριο ζωής μέσα στο μυαλό μας, στο οποίο πρωταγωνιστούμε και αυτό επικαλείται συνεχώς ο εγκέφαλος μας, πιστεύοντας εσφαλμένα ότι δεν αλλάζει!
Εμείς όμως μαζί κάνουμε τη αλλαγή!
Ο μηχανισμός λύσεων είναι ένας, σε 10 βήματα!
1)Αναγνωρίζω ποιο ακριβώς είναι το θέμα που με απασχολεί και ποιο είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα που ζητώ να καταφέρω.
2)Γνωρίζω τον εαυτό μου
3)Ανακαλύπτω τον εσωτερικό σαμποτέρ μου, δηλαδή τις περιοριστικές πεποιθήσεις μου
4)Φτιάχνω συναρπαστικούς στόχους
5)Σχεδιάζω τι χρειάζεται να κάνω για να τους πετύχω
6)Περνώ σε δράση
7)Ελέγχω την αποτελεσματικότητα
8)Επαναπροσδιορίζω και κάνω διορθωτικές κινήσεις
9)Τους πετυχαίνω
10)Μαθαίνω να τους απολαμβάνω!!!
Όλες οι συναισθηματικές διακυμάνσεις που βιώνουμε στη ζωή μας έχουν κοινές ρίζες στις παλιές εμπειρίες μας και στις αναμνήσεις μας.
Περιμένουν καρτερικά να τις αποκαλύψουμε και να δώσουμε δικαίωση και λύτρωση, ανακούφιση και αποδοχή!
Έλα μαζί να ξεκλειδώσουμε τις μνήμες και ν’ απελευθερώσουμε το εσωτερικό σου παιδί, που περιμένει καρτερικά εδώ και χρόνια την λύτρωσή του!
