Σε περίπτωση κινδύνου από τότε ακόμα που οι πρόγονοί μας ήταν πρωτόγονοι, η φύση, μας έδωσε τρεις καταστάσεις για την σωτηρία μας, που λειτουργούν αυτοματοποιημένα ως ένστικτο επιβίωσης.
Το αρχέγονο ένστικτο της επιβίωσης!
Το ένστικτο της μάχης, της φυγής και του παγώματος/φαγώματος.
Όποτε πλέον ο εγκέφαλος μας νοιώθει κίνδυνο, πραγματικό ή εικονικό, ενεργοποιείται ο συγκεκριμένος μηχανισμός
Η κρίση πανικού είναι ένα αίσθημα επιβίωσης, όπου πιστεύουμε ότι έχουμε παγιδευτεί σε μία κατάσταση και θεωρώντας ότι δεν μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε, τρεπόμαστε σε φυγή για να γλυτώσουμε την ζωή μας. Νοιώθουμε ανήμποροι κι αυτό μας οδηγεί σε άτακτη φυγή.
Κάνουμε συνεχείς εσωτερικές σκέψεις, αυτοπαγιδευόμαστε σε αυτές, διότι φέρνουμε τα χειρότερα σενάρια, ψάχνοντας τρόπους να σωθούμε, με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε συνεχώς σε κρίσεις πανικού και φυγής.
Η φαντασία γεννά νέους υποθετικούς κινδύνους, θέλοντας να προετοιμάσει τον εαυτό μας και μας φοβίζει περισσότερο.
Ένας φαύλος κύκλος.
Ο εγκέφαλος δεν καταλαβαίνει τον εικονικό από τον πραγματικό κίνδυνο και βρίσκεται συνεχώς σε κατάσταση μάχης.
Όλο του το είναι, βρίσκεται σε κατάσταση στρες και ψάχνει συνεχώς να βρει από τι κινδυνεύει και να το αποφύγει.
Ο εγκέφαλος βρίσκεται συνεχώς στα κύματα ΑΛΦΑ, δηλαδή σ’ εγρήγορση και σ’ ετοιμότητα.
Γι’ αυτό και μπορεί κάποιος να μην κοιμάται καλά, να μην έχει όρεξη, να έχει αφίδρωση, συχνοουρία, σπασμούς στο έντερο, να έχει νεύρα, να βρίσκεται σε συνεχή ένταση.
Μπορεί να έχει συνδεθεί με κάτι από το παρελθόν του ,ή με κάτι από ένα ενδεχόμενο μέλλον, που παρότι δεν είναι πραγματικό, ο εγκέφαλος το αναγνωρίζει έτσι.
Ο λόγος είναι ότι ο εγκέφαλος δεν μπορεί να αναγνωρίσει το αφηρημένο, χρειάζεται να το κάνει συγκεκριμένο, με αποτέλεσμα να το ζει εικονικά, ανατρέχοντας σε κάποια παλιά αρνητική του εμπειρία.
Όπως μια ταινία στο σινεμά, όπου παρότι δεν είναι πραγματική, εμείς βιώνουμε αληθινά συναισθήματα.
Την βιώνει ως μία πραγματικότητα!
Φαντασία…. παγίδα ή σωτηρία?
Όσο πιο μεγάλη φαντασία έχει ο άνθρωπος, όσο περισσότερο φοβάται ότι θα του συμβεί κάτι,τόσο περισσότερο χρωματίζεται στη φαντασία του και τόσο περισσότερο αληθοφανές φαίνεται ως ενδεχόμενο να συμβεί!
Άβυσσος το μυαλό του ανθρώπου!
Και στις δύο περιπτώσεις ,δεν υφίστανται στην πραγματικότητα, στο εδώ και τώρα, δεν είναι αληθινό, είναι υποθετικό, οπότε υπάγονται στις φοβίες κι έτσι τις αντιμετωπίζουμε θεραπευτικά προκειμένου να δώσουμε λύση.
Αναγνωρίζουμε από που προκύπτουν, τι συνδέσεις υπάρχουν με άλυτα κομμάτια του παρελθόντος και δίνουμε με διάφορες τεχνικές και εργαλεία, διέξοδο με εξαιρετικά αποτελέσματα.
Το κλειδί βρίσκεται στις αρνητικές προυπάρχουσες εμπειρίες μας, στις πεποιθήσεις μας και στο γεγονός ότι έχουμε φτιάξει ένα συγκεκριμένο σενάριο ζωής μέσα στο μυαλό μας, στο οποίο πρωταγωνιστούμε και αυτό επικαλείται συνεχώς ο εγκέφαλος μας, πιστεύοντας εσφαλμένα ότι δεν αλλάζει!
Εμείς όμως μαζί κάνουμε τη αλλαγή!
Πώς;
Σε περιμένω από κοντά να το ζήσεις για να βιώσεις τ’ αποτελέσματα της ελευθερίας σου και να επιλέξεις τη ζωή που θέλεις να ζήσεις!
