Εσωτερικός σαμποτέρ… ο άσπονδος φίλος μας!
Σίγουρα έχουν υπάρξει φορές που μπροστά σε μία μη ευνοϊκή κατάσταση για εμάς, ενώ νιώθουμε να μας πνίγει το δίκιο, κάτι μας κρατάει δέσμιους και τελικά δεν αρθρώνουμε λέξη!
Φυσάμε και ξεφυσάμε, όμως τα χείλη μας μαρμαρωμένα δεν ανταποκρίνονται στη θέληση μας, προκειμένου να αρθρώσουμε την άποψη μας. Λες και υπάρχει ένας εσωτερικός σαμποτέρ που μας κρατάει αιχμάλωτους, φιμώνοντας μας.
Όσο κι αν το ένα μέρος του εαυτού μας, δηλώνει την πρόθεση να εξωτερικεύσουμε αυτά που αισθανόμαστε, το άλλο μισό κομμάτι μας, προβάλει αντίσταση με διάφορες σοβαρές ή λιγότερο σοβαρές δικαιολογίες, για το ότι πρέπει να σιωπήσουμε και να ανεχθούμε αυτό που μας συμβαίνει γιατί αλλιώς κάτι θα χάσουμε.
Αποτέλεσμα αυτού είναι ο θυμός απέναντι στον εαυτό μας και η αυτολύπηση που δεν έχουμε το θάρρος ν’ αντισταθούμε και να υπερασπιστούμε το δίκιο μας.
……Άραγε είμαστε τόσο δειλοί ή κάτι άλλο συμβαίνει;;;
Ας δώσουμε κάποιες εξηγήσεις, εξερευνώντας λίγο τις λειτουργίες του εγκεφάλου και της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Εγκέφαλος… ένας άλλος Ηρακλής δεσμώτης!
Ο εγκέφαλός μας είναι ένα τόσο έξυπνο και ταυτόχρονα κουτό εργαλείο, όσο κι ένας υπολογιστής. Ενώ μπορεί να βγάζει γρήγορες και αυτοματοποιημένες απαντήσεις και συμπεράσματα, είναι δέσμιος των ιστορικών του στοιχείων που βασίζεται σε αυτά και βεβαίως των δεδομένων που εισάγουμε προς επεξεργασία.
Αυτά τα ιστορικά στοιχεία είναι οι λεγόμενες βιωματικές εμπειρίες ή αναμνήσεις. Είναι γεγονότα που ζήσαμε στο παρελθόν και ανάλογα την έκβαση που είχαν την κατοχυρώνουμε μέσα μας, θετικά ή αρνητικά για να δούμε πως θα κινηθούμε μελλοντικά.
Ο εγκέφαλος δεν αναγνωρίζει παρελθόν και μέλλον και τα βλέπει όλα μ’ αίσθηση παρόντος.
Άρα αν κωλυόμαστε να μιλήσουμε σε κάποιο περιστατικό που μας συμβαίνει, χρειάζεται ν’ ανατρέξουμε στο παρελθόν μας για ν’ αναγνωρίσουμε πότε και αν, μας έχει ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο, ώστε να το διαφοροποιήσουμε μέσα μας από το πρόσφατο.
Ο εγκέφαλος θέλει συγκεκριμένη κατεύθυνση για να λειτουργήσει, γι’ αυτό χρειάζεται να διευκρινίσουμε με σαφήνεια το κίνητρο μας. Πολλές φορές είναι διφορούμενο και ο εγκέφαλος μας δεν μπορεί να πάρει θέση. Όσο κι αν φανεί περίεργο η συγκεκριμένη συμπεριφορά της αποδοχής, του φαινομενικά αντίθετου, από αυτό που θέλουμε στο υποσυνείδητό μας, μας εξυπηρετεί. Π.χ θέλουμε να ζητήσουμε προαγωγή, ξέροντας παράλληλα ότι αυτό σημαίνει περισσότερες ώρες εργασίας, κάτι που δεν το θέλουμε. Έτσι δημιουργείται σύγχυση και δεν ξέρουμε πώς να δράσουμε. Αυτό που κάνουμε συνήθως είναι ν’ ανατρέξουμε στη γνωστή πεπατημένη οδό. Χρειάζεται λοιπόν να ορίσουμε στον εγκέφαλό μας τι θα ζητήσει.
Παίρνω τη ζωή στα χέρια μου!
Ας σταματήσουμε να τα βάζουμε με τους άλλους που τάχα μας πιέζουν ή μας καταπιέζουν και ας πάρουμε την ευθύνη της ζωής μας στα χέρια μας. Όλοι έχουν δικαίωμα να ζητούν ό,τι θέλουν κι εμείς να το αρνούμαστε!
Ας περάσουμε σε λύση!
- Φτιάξτε μία λίστα με τα θέλω σας και με τα μη θέλω σας.
Σχεδόν κανείς δεν έχει τακτοποιήσει μέσα του με σαφήνεια, τι πραγματικά θέλει και τι δεν θέλει. Έτσι γίνεται έρμαιο του υποσυνειδήτου του.
- Ανακαλέστε περιστατικά από την μνήμη σας που συμπεριφερθήκατε με παρόμοιο τρόπο.
Από την ασφάλεια της αποστασιοποίησης, ανακαλέστε και ξαναζήστε γεγονότα από το παρελθόν σας, ώστε να βρείτε το σημείο που «στραβώνει» και παίρνει την μη επιθυμητή τροπή.
- Αναγνωρίστε τι είναι αυτό που σας παρακινεί στο να μην πείτε όχι.
Κάντε μία λίστα με τις φοβίες σας. Ό,τι βγαίνει στο φως και αποκαλύπτεται χάνει την δύναμη του φόβου του αγνώστου.
- Βρείτε εναλλακτικές προτάσεις.
Μέσα από την φαντασία σας, δείτε πως θα ήταν καλύτερο να συμβεί. Ψάξτε γύρω σας για παραδείγματα προς μίμηση συμπεριφορών και μιμηθείτε αυτά που σας ταιριάζουν.
- Οραματιστείτε το νέο τρόπο
Ο οραματισμός είναι μία πρόβα ζωής, που ο εγκέφαλος την αναγνωρίζει ως πραγματική εμπειρία. Δώστε την έκβαση που θέλετε, νοιώστε την ικανοποίηση της επιτυχίας, κάντε το όσες φορές χρειάζεστε για να τεκμηριωθεί μέσα σας και…..
….Δράστε. Είστε πλέον έτοιμοι να υιοθετήσετε έναν νέο τρόπο, εναρμονισμένο με τα θέλω σας!
